We zijn in Bolivia, nu in Tupiza.

In Tilcara zijn we niet meer gebleven omdat de camping niet echt relaxt was. We zijn de volgende dag doorgefietst naar Humahuaca. Wat een geweldige vallei blijft het, echt super mooi fietsen. Een lekker zonnetje erbij elke dag is natuurlijk ook erg aangenaam. In Humahuaca weer een wat betere camping met lekkere douche. Wel koud ´s nachts, ik had er niet zo´n last van nog steeds maar Ronald een beetje. ´s Morgens best veel ijs aan de binnenkant van de buitentent, brrr.

Vanaf Humahuaca hadden we een lastigere dag naar Abra Pampa. We moesten een pas over van 3780m, dat is in ieder geval wat er op het bord stond maar borden zijn niet altijd even betrouwbaar, maar goed heel veel zal het niet schelen. We vertrokken op 2950m en mochten dus een stukje omhoog. Het was weer een fantastisch stuk met wat klimmen en wat op en neer tot we uiteindelijk weer wat naar beneden gingen naar 3450m en daar op de hoogvlakte terecht kwamen. Zo een makkelijk laatste stuk. Dat was maar goed ook want we hadden beide toch wel een beetje hoofdpijn gekregen van de hoogte. Onderweg kwamen we nog 2 Belgen op de fiets tegen. Was een nuttige ontmoeting want zij hadden een stuk gedaan waarvan wij ons afvroegen of dat een beetje te doen was. Ze konden ons goed vertellen hoe we moeten gaan en dat het meeste best goed te doen was. Handig hoor. Verder onze eerste echte lama´s onderweg, geinige beesten.

Vanaf Abra Pampa was heel makkelijk naar de grens met Bolivia. Lekker vlak op de hoogvlakte. Heel raar idee dat je daar op 3400m aan het fietsen bent en dan zo vlak. Je ziet wel bergen verderop maar die lijken dan ook meer op heuvels. De grens oversteken ging soepel en daarna ook wel makkelijk een hotel gevonden. Was niet echt best maar we konden warm douchen en het was heel goedkoop. Het heeft zo z´n voordelen om door een arm land te fietsen. Daar op de markt bij een eettentje lekker wat gegeten en alvast wat brood voor de volgende dag gehaald.

We vertrokken voor ons doen vroeg de volgende dag omdat het volgens verwachting zwaar zou worden. We dachten grotendeels onverhard te moeten fietsen maar ze bleken al best ver met asfalteren. Het was dus wel wat makkelijker daardoor. Wel wat stukken met wat omleidingen op een slechte onverharde weg maar al met al wel goed te doen. Ondanks dat het grotendeels hoogvlakte was toch nog wel wat op en neer ook. We eindigden weer echt tussen de bergen in een mooie vallei. Het laatste stuk was wel heel zwaar, slecht deel van de weg en harde wind tegen. Onderweg alweer fietsers tegengekomen, een ouder Nederlands echtpaar. We kregen een aantal kaartjes van wat accommodatie van ze en wij gaven onze kaart van NW Argentinie, waar zij nu heen gaan. Zij hadden net het deel achter de rug dat wij hierna gaan doen. Ze hadden het vreselijk zwaar gevonden en raadden het ons eigenlijk af het te gaan doen. Het gaat namelijk flink omhoog, van 3000m naar 4200m en dan nog wat keren op en neer, altijd steil en slechte weg. Zij hadden op 4000m moeten kamperen en hadden het heel koud gehad. Ze raadden ons aan om de spoorlijn te gaan volgen, dat schijnt ook mogelijk te zijn. Die gaat gewoon netjes door de vallei ipv over alle heuvels heen. Het grote nadeel daarvan is dat je best veel spoorbruggen hebt en je dan je fietsen over de rails moet balanceren terwijl je zelf over de bielzen loopt, we gaan het zien. Waarschijnlijk gaan we dat morgen maar eens proberen. We zullen met z´n 3en het stuk naar Uyuni, via Atocha, gaan fietsen, dat zal waarschijnlijk 4 dagen gaan kosten met 2 keer wild kamperen. De Australier waar we eerder ook even mee hebben gefietst wil wel graag met ons mee, alleen maar prima op zo´n moeilijk stuk.

Nu zitten we dus in Tupiza. Redelijk toeristisch stadje maar verder wel prima. Gister mooi wandeltochtje gemaakt en daar kwamen we eigenlijk niemand tegen behalve een paar herders met lama´s of geiten. Verder kun je hier prima eten voor weinig geld.

Ik doe vandaag even rustig aan, Ronald is weer wandelen.